कालचक्र नगरी... नावाप्रमाणेच ही नगरी वेळेच्या जाळ्यात अडकलेली होती. इथे क्षण क्षण बदलत होता, भूतकाळ वर्तमानकाळात मिसळत होता आणि भविष्य धुक्यात लपलेले होते. या नगरीच्या मधोमध उभी होती, त्रिकालिका देवीची प्राचीन वेदी. या वेदीमुळेच नगरीला हे अद्भुत स्वरूप प्राप्त झाल�...

धुळीने माखलेल्या आकाशाखाली उभे असलेले 'त्रिमार्ग' शहर... एकेकाळी ज्ञानाचे केंद्र, आज मात्र ते हाडे गोठवणाऱ्या भयाण शांततेत श्वास घेत होते. 'कालभैरव' नावाच्या क्रूर शासकाने शहरावर लोखंडी पकड बसवली होती. जादू आणि तंत्रज्ञानाचा संगम साधून त्याने एक असं साम्राज्य उभं क�...

```html चंद्रपुराच्या धुक्यात लपलेल्या पर्वतांमध्ये, एका लहानशा गावात जान्हवी नावाची एक मुलगी राहत होती. ती तेरा वर्षांची होती, पण तिची दृष्टी एखाद्या वृद्ध ज्ञान्याच्या सारखीच तीक्ष्ण होती. जान्हवीला स्वप्नं पडायची - अद्भुत स्वप्नं, ज्यात ती स्वतःला एका वेगळ्याच जगा...

दूर, क्षितीजा पलीकडे, जिथे इंद्रधनुष्याचे रंग मावळतात आणि ताऱ्यांच्या प्रकाशात स्वप्ने जन्म घेतात, तिथे 'कल्पवृक्ष' नावाचे एक अद्भुत राज्य वसलेले होते. या राज्याची भूमी पाच रंगांच्या नद्यांनी सिंचलेली होती - नीलमणी, रक्तवर्णी, सुवर्ण, हरित आणि धवल. प्रत्येक नदी एका �...

दूर डोंगरांच्या कुशीत वसलेले, 'स्वर्णभूमी' नावाचे एक अद्भुत राज्य होते. ह्या राज्यात, माणसे आणि विविध प्राणी एकमेकांसोबत गुण्यागोविंदाने नांदत होते. स्वर्णभूमीची राणी, चंद्रिका, अत्यंत दयाळू आणि न्यायप्रिय होती. तिच्या राज्यात कुणालाही कसलीही कमी नव्हती. चंद्रिक�...

दूर डोंगरांच्या पलीकडे, जिथे इंद्रधनुष्य जमिनीला टेकतात, तिथे ‘स्वर्णनगरी’ नावाची एक अद्भुत नगरी होती. ही नगरी सोन्याच्या खाणींनी आणि हिऱ्या-माणकांच्या नद्यांनी समृद्ध होती. पण स्वर्णनगरीची खरी ओळख होती, तिथल्या चंद्रकमळांच्या बागा. चंद्रकमळे फक्त रात्री फुलत �...

काळोख्या रात्री, जेव्हा चंद्र 'रक्तचंद्र' बनून आकाशात तळपत होता, तेव्हा मल्लारी डोंगराच्या पायथ्याशी वसलेल्या चिंचवड गावात एक विचित्र शांतता पसरली होती. गावात फक्त घुबडांचे आवाज आणि लांबून येणाऱ्या जंगली जनावरांची किंकाळी ऐकू येत होती. याच भयाण शांततेत, सोळा वर्ष...

काळोख्या रात्री, इंद्रधनुष्याच्या रंगांची उधळण करणाऱ्या 'मेघपुष्प' नगरीत, शांतता भंग पावली. नगरीच्या मधोमध असलेल्या 'मधुशाला' मिठाई दुकानाचे मालक, वृद्ध गोपाळराव, आपल्या दुकानात मृतावस्थेत आढळले. त्यांच्या हातात एक अर्धवट खाल्लेला लाडू होता – 'चंद्रशिला लाडू', जो क...

वैराण भूमीच्या काठावर, जिथे आकाशी रंगाचे डोंगर धुक्यात हरवतात, तिथे चंद्रशिला नावाचे गाव वसलेले होते. चंद्रशिला, म्हणजे चंद्राच्या रंगाचा दगड. या गावात, शांती आणि समृद्धी नांदत होती, कारण गावाच्या मधोमध असलेल्या एका प्राचीन विहिरीतून निघणाऱ्या 'अमृतधारा' नावाच्य�...

दूर एका डोंगराच्या कुशीत, जिथे इंद्रधनुष्याचे रंग मातीला भेदून स्वर्गात शिरतात, ‘अमृतधारा’ नावाचे एक गाव वसलेले होते. या गावात, चंद्रवेला नावाची एक तरुणी राहत होती. तिची त्वचा चंद्राच्या प्रकाशासारखी शुभ्र, आणि डोळे जणू रात्रीच्या आकाशातील तारे. चंद्रवेला ही एक ‘�...