वैशाख वणवा पेटला होता. धरणीमाता तहानलेली, ओठ कोरडे पडलेले. अशा रखरखत्या उन्हात, ‘कनकपुरी’ नगरीच्या दक्षिणेला असलेलं ‘अमृततलाव’ मात्र शांत आणि शीतल दिसत होतं. त्या तलावाचं पाणी नुसतं पाणी नव्हतं, ते होतं देवांनी पृथ्वीवर सांडलेलं अमृत! म्हणूनच तर, कनकपुरीच्या लोका�...

अंधार दाटून आला होता. मुंबई नाही, ही. ही तर मायामुंबई होती. जिथे प्रत्येक इमारतीला भूतकाळ होता, प्रत्येक रस्त्याला एक कहाणी, आणि प्रत्येक माणसाच्या डोळ्यात एक रहस्य लपलेले असायचे. मी, मीरा, एक छायाशोधक. लोकांच्या हरवलेल्या आठवणी शोधणं, हे माझं काम. सोपं नाही, पण मायामु�...

दूर, खूप दूर, इंद्रधनुष्याच्या रंगांनी नटलेल्या 'अमृतलोकी' नावाच्या जगात, स्वर्णकमळा नावाची एक अद्भुत परी राहायची. ती इतर पऱ्यांपेक्षा वेगळी होती. तिच्या पंखांवर चांदण्यांचे नक्षीकाम होते आणि तिच्या डोळ्यात समुद्राची निळाई भरलेली होती. अमृतलोकी नेहमी आनंद आणि उ�...

अमावास्येच्या काळ्याभोर रात्री, वैतरणी नदीच्या तीरावर स्मशान शांतता पसरली होती. चंद्र मावळला होता आणि आकाशात केवळ काळभैरवाचे डोळे चमकत होते – ते डोळे म्हणजे दोन क्रूर, लाल तारे! या भयाण वातावरणात, निरीक्षक (Inspector) वीरभद्र आपल्या घोड्यावर स्वार होऊन उभा होता. वीरभद्र, ...

सूर्य मावळतीला झुकला होता, आणि किरणांचा केशरी रंग मेघमालांवर पसरला होता. हिमालयाच्या कुशीत वसलेल्या चंद्रपूर नगरीत, एक वेगळीच शांतता नांदत होती. पण ही शांतता केवळ बाह्य होती. चंद्रपूरच्या आत, काळोख्या गल्लीबोळात, कुजबुज आणि भीतीचा गडद रंग पसरला होता. मीरा, एक अठरा व...

```html माझे नाव चंद्रशिला. मी जलपरी आहे. पण इतर जलपरींसारखी नाही. माझ्या अंगावर खवले नाहीत, तर चांदण्यांसारखी चमकणारी त्वचा आहे. माझे केस समुद्रासारखे निळे नाहीत, तर रात्रीच्या आकाशासारखे काळे आहेत आणि त्यात लहान-लहान तारे चमकतात. मी राहते ते सरोवर शापित आहे - 'अश्रुसागर'...

सूर्य मावळतीला झुकला होता, आणि रक्तवर्णी किरणांनी मेघमालांना न्हाऊ घातले होते. खाली, काळ्या डोंगरांची रांग, जणू काही झोपलेल्या दैत्यांसारखी दिसत होती. ही भूमी होती ‘अमृतदेश’, जिथे जादू वाऱ्यासोबत वाहत होती आणि स्वप्ने सत्यात उतरत होती. अमृतदेशाच्या सीमेवर, एका लह�...

चंद्रकमळा एका लहानशा, डोंगराच्या कुशीत वसलेल्या गावात राहत होती. तिचं गाव, 'सुवर्णपर्णी', नावाप्रमाणेच सोनेरी पानांच्या झाडांनी वेढलेलं होतं. या झाडांची पानं वर्षातून एकदा, श्रावण महिन्यात सोन्यासारखी चमकत आणि मग हळूहळू लाल होऊन गळून पडत. चंद्रकमळाला या झाडांचं फ�...

सूर्य मावळत होता आणि रक्तवर्णीय किरणे कैलास पर्वताच्या शिखरांना स्पर्श करत होती. खाली, स्वर्णभूमीच्या विशाल मैदानावर, शूरसेनानी रुद्रसेन आपल्या घोड्यावर स्वार होऊन उभा होता. त्याची नजर दूरवर पसरलेल्या घनदाट अरण्याकडे रोखलेली होती - ते अरण्य, जेथे रहस्यमय 'कालचक्�...

चंद्रावती, एका लहानश्या डोंगराळ खेड्यात राहणारी पंधरा वर्षांची मुलगी. तिचं खेडे, ‘शशांकपूर’, हे ‘सृष्टीवन’ नावाच्या एका अद्भुत जंगलाच्या अगदी काठावर वसलेले होते. सृष्टीवन हे सामान्य जंगल नव्हतं. ते स्वप्नांनी बनलेलं होतं, असं गावकरी म्हणायचे. त्या जंगलात प्राणी ब...