अश्रूंचा अभंग: एका नदीची कहाणी
```html
सह्याद्रीच्या कुशीमध्ये, जन्म माझा झाला, अमृतकण वेचूनी, प्रवास सुरु केला.
एक लहानशी धार मी, रानफुलांच्या संगे, खळखळ वाजे पाऊल, आनंद माझ्या अंगी.
सूर्यकिरणांनी न्हाऊन, चंद्ररात्रीत जागे, स्वप्नांचे मोती वेचूनी, भविष्य माझे सांगे.
गावात आले मी जेव्हा, स्वागत केले लोकांनी, 'गंगा' म्हणून मान दिला, भरले डोळे भक्तींनी.
शेतकर्‍यांची आशा मी, तृष्णा त्यांची भागे, धान्याची समृद्धी येई, जीवन त्यांचे जागे.
पण माणसांनी केले काय, घाण सारी टाकली, कचर्‍याने भरली ओटी, वेदनांनी मी व्याकुळली.
अश्रू माझे खारे झाले, दुःखाने मी रडले, स्वच्छतेचे गीत माझे, लोकांनी विसरले.
कारखान्यांची विषारी धार, मिसळली माझ्या जळी, मासे तडफडले सारे, जीवसृष्टी होरपळली.
प्रदूषणाने घेरले मज, श्वास घेणे झाले कठीण, 'जीवनदायिनी' मी, आता झाले विषारी चिन्ह.
तरीही आशा सोडली नाही, प्रयत्न माझा चालू, माणसांमध्ये जागृती यावी, हेच ध्येय ठेवू.
गावोगावी संदेश माझा, स्वच्छ ठेवा मला तुम्ही, तुमच्या जीवनाची दोरी मी, जपा प्राण तळहाताने.
वृक्षारोपण करा सारे, मातीला बांध घाला, पाण्याचे महत्व ओळखा, निसर्गाला साथ द्याला.
तरुणांनो, पुढे या तुम्ही, बदलाची मशाल पेटवा, स्वच्छ नदी, सुंदर गाव, हे स्वप्न साकार करा.
मी तर वाहे निरंतर, अडथळे कितीही येवो, प्रदूषणाच्या राक्षसाला, प्रयत्नांनी हरवावा.
पुन्हा एकदा खळखळ वाजेन, आनंदित होईन मी, माणुसकीच्या प्रेमाने, नवजीवन देईन मी.
माझ्या किनारी फुलतील बाग, पक्ष्यांचा किलबिलाट, आनंदाने नाचेल धरती, होईल स्वर्गाचा थाट.
अश्रूंचा अभंग माझा, ऐका तुम्ही कान देऊन, नदी वाचवा, जीवन वाचवा, संदेश हा घेऊन.
प्रदूषणाची काजळी दूर करा, निर्मळतेचा प्रकाश आणा, नदीमातेला पुन्हा एकदा, जीवनदान द्या.
नदी म्हणजे केवळ पाणी नव्हे, ती आहे संस्कृती, तिच्या रक्षणाने जपली जाईल, आपली महती.
नदीच्या कथेमधून शिका, निसर्गाचा आदर करा, पृथ्वीला सुंदर बनवण्यासाठी, एकत्र येऊया जरा.
माणसांनो, जागे व्हा आता, वेळ अजून गेली नाही, नदीला वाचवा, पर्यावरणाला वाचवा, हीच खरी पुण्याई.
अश्रूंचे रूपांतर करा, कर्तृत्वाच्या धारांमध्ये, नदीच्या जीवनाला फुलवा, आपल्या प्रयत्नांमध्ये.
सर्वांनी मिळून घेऊ शपथ, नदीला स्वच्छ ठेवू, प्रदूषणाला हरवून, पर्यावरणाचे रक्षण करू.
येऊद्या पुन्हा हिरवळ, नदीच्या दोन्ही तीरावर, आनंद नांदो सर्वत्र, माझ्या निर्मळ पाण्यावर.
माझी कहाणी हीच आहे, साधी आणि सोपी, नदीला जपा, पर्यावरणाला जपा, हीच खरी मोठी गोष्ट.
अश्रू आता थांबले माझे, आशेचा किरण दिसतो, माणसांच्या प्रयत्नांनी, आनंद माझा वाढतो.
नदी मी, एक जीवनगाथा, निरंतर मी वाहे, प्रदूषणाला हरवून, नवीन युगाची पहाट पाहे.
या जगात शांती नांदो, समृद्धी येवो घरोघरी, नदीच्या आशीर्वादाने, भरभराट होवो खरी.
म्हणूनच गातो मी अभंग, 'अश्रूंचा अभंग' खरा, नदीला जपा, जीवन जपा, संदेश हा घराघरा.
सह्याद्रीच्या कड्याकपारीतून, प्रवास माझा सुरु आहे, माणसांच्या सहकार्याने, भविष्य उज्ज्वल पाहे.
नदी मी, एक जीवनदायिनी, सदैव तुमच्यासाठी, स्वच्छ ठेवा मला तुम्ही, तुमच्या भल्यासाठी.
प्रदूषणाच्या विळख्यातूनी, मला तुम्ही सोडवा, नव्या युगाच्या दिशेने, एक पाऊल टाका.
नदी आणि माणूस, एक अतूट नाते हे, जगा आणि जगू द्या, संदेश हा खरा आहे.
अश्रूंचा अभंग माझा, समाप्त इथे होतो, नदीच्या रक्षणाने, जीवनाचा अर्थ कळतो.
समाप्त.
```