रक्तचंदनाची धूळ आणि भुतांचे शिंगरू
दूरवर पसरलेल्या रक्तचंदनाच्या वाळवंटात, जिथे सूर्य मावळताना आकाशाला रक्ताचा रंग चढतो, तिथे 'कालभैरव' नावाचे गाव वसलेले होते. हे गाव म्हणजे जणू मृत्यूच्या जबड्यातून निसटलेला घास. कारण, या वाळवंटावर 'गरुडमुखी' नावाच्या एका क्रूर जादूगाराची नजर होती. तो गरुडमुखी, ज्याच्या एका दृष्टिक्षेपाने माणसे दगडाच्या मूर्तीत रूपांतरित होत, त्याला कालभैरवची भूमी हवी होती, तिथले रक्तचंदनाचे अमूल्य खनिजे हवी होती.
गावात 'रंगराव' नावाचा एक तरुण होता. रंगराव म्हणजे धगधगता निखारा. त्याचे डोळे आगीसारखे लाल होते, आणि मन वादळासारखे अस्थिर. त्याचे वडील, 'सरपंच बाजीराव', गरुडमुखीच्या विरोधात लढता लढता शहीद झाले होते. त्यामुळे रंगरावच्या मनात गरुडमुखीबद्दल प्रचंड द्वेष होता. त्याने ठरवले होते, की आपल्या गावाला गरुडमुखीच्या तावडीतून वाचवायचेच.
एके दिवशी, रंगराव गावच्या वेशीजवळ पहारा देत असताना, त्याला एक अनोळखी स्त्री दिसली. ती स्त्री म्हणजे साक्षात अप्सराच! तिचे नाव 'नयना'. तिचे केस रात्रीच्या अंधारासारखे काळे होते, आणि डोळे समुद्रासारखे निळे. नयनाने सांगितले, की ती 'देवभूमी'तून आली आहे, आणि तिच्याकडे गरुडमुखीला हरवण्याची शक्ती आहे. पण, त्यासाठी तिला रंगरावची मदत हवी होती.
नयनाने रंगरावला सांगितले, "गरुडमुखीला हरवण्यासाठी आपल्याला 'भुतांचे शिंगरू' शोधायला लागेल. ते शिंगरू याच रक्तचंदनाच्या वाळवंटात कुठेतरी लपलेले आहे. त्या शिंगरूमध्ये प्रचंड शक्ती आहे, जी गरुडमुखीच्या जादूला निष्प्रभ करू शकते."
रंगराव आणि नयना शिंगरूच्या शोधात निघाले. रक्तचंदनाच्या वाळवंटात प्रवास करणे म्हणजे मृत्यूला आमंत्रण देणे. कारण, तिथे अनेक धोकादायक प्राणी आणि गरुडमुखीचे सैनिक फिरत होते. पण, रंगराव आणि नयनाने हार मानली नाही. ते दोघेही पुढे चालत राहिले.
प्रवासात त्यांना 'भैरवनाथ' नावाचा एक वृद्ध माणूस भेटला. भैरवनाथ हा पूर्वी गरुडमुखीचा सेवक होता, पण त्याने गरुडमुखीचा अत्याचार पाहून त्याची साथ सोडली होती. भैरवनाथाने रंगराव आणि नयनाला शिंगरूच्या ठिकाणाबद्दल माहिती दिली. त्याने सांगितले, की शिंगरू 'काळरात्रीच्या गुहेत' लपलेले आहे. ती गुहा म्हणजे साक्षात मृत्यूचा सापळा. तिथे जाणे म्हणजे परत येण्याची शक्यता कमीच.
रंगराव आणि नयना काळरात्रीच्या गुहेत पोहोचले. गुहेत पूर्ण अंधार होता. फक्त काही ठिकाणी रक्तचंदनाची धूळ चमकत होती, ज्यामुळे थोडा प्रकाश दिसत होता. गुहेत अनेक प्रकारचे आवाज येत होते, जसे की कुणीतरी रडत आहे, कुणीतरी किंचाळत आहे. रंगराव आणि नयना घाबरले, पण त्यांनी हिम्मत हरली नाही.
अचानक त्यांच्यासमोर एक भयानक राक्षस उभा राहिला. तो राक्षस म्हणजे साक्षात यमदूत! त्याचे डोळे लाल भडक होते, आणि दात वाघासारखे तीक्ष्ण होते. राक्षसाने रंगराव आणि नयनावर हल्ला केला. दोघांनीही राक्षसाशी खूप वेळ झुंज दिली. शेवटी, रंगरावने आपल्या तलवारीने राक्षसाचे डोके धडावेगळे केले.
राक्षसाला मारल्यानंतर, रंगराव आणि नयना गुहेच्या आत पोहोचले. तिथे त्यांना एक लहान शिंगरू दिसले. ते शिंगरू म्हणजे साक्षात तेजस्वी प्रकाश! नयनाने शिंगरूला हातात घेतले, आणि तिच्या शरीरात एक अद्भुत शक्ती संचारली.
इकडे, गरुडमुखीला रंगराव आणि नयनाच्या शोधाबद्दल कळले. तो खूप रागावला, आणि त्याने आपल्या सैनिकांना कालभैरववर हल्ला करण्याचा आदेश दिला. गरुडमुखीचे सैनिक कालभैरवमध्ये घुसले, आणि त्यांनी गावाला आग लावली. गावात हाहाकार माजला.
रंगराव आणि नयना शिंगरू घेऊन कालभैरवमध्ये परत आले. त्यांनी पाहिले, की गाव पूर्णपणे उद्ध्वस्त झाले आहे. गरुडमुखीचे सैनिक गावकऱ्यांवर अत्याचार करत आहेत. रंगरावला खूप राग आला. त्याने ठरवले, की आज गरुडमुखीचा शेवट करायचाच.
रंगराव आणि नयना गरुडमुखीच्या समोर उभे राहिले. गरुडमुखी हसला, आणि म्हणाला, "तुम्ही दोघे मूर्ख आहात. तुम्ही मला हरवू शकत नाही." नयनाने शिंगरूची शक्ती वापरली, आणि गरुडमुखीची जादू निष्प्रभ झाली. रंगरावने आपल्या तलवारीने गरुडमुखीचे डोके उडवले.
गरुडमुखीच्या मरणाने, त्याचे सैनिक पळून गेले. कालभैरवचे गावकरी खूप आनंदी झाले. त्यांनी रंगराव आणि नयनाचे आभार मानले. रंगरावने नयनाला विचारले, "तू आता कुठे जाणार?" नयनाने उत्तर दिले, "माझ्या देवभूमीमध्ये. पण, मी तुला कधीच विसरणार नाही."
नयना देवभूमीमध्ये परत गेली. रंगरावने कालभैरव गावाला पुन्हा उभे केले. त्याने आपल्या वडिलांचे स्वप्न पूर्ण केले. रक्तचंदनाच्या वाळवंटावर पुन्हा एकदा शांती नांदू लागली.
पण, रंगरावला माहीत होते, की ही शांती कायमस्वरूपी नाही. गरुडमुखीसारखे अनेक जादूगार अजूनही जगात फिरत आहेत. त्यामुळे, त्याला नेहमी आपल्या गावाची रक्षा करण्यासाठी तयार राहावे लागेल.
आणि म्हणूनच, रंगराव... कालभैरवचा रखवालदार बनून, रक्तचंदनाच्या धूळभरल्या वाळवंटात, आपल्या घोड्यावर स्वार होऊन, कायम आपल्या गावाच्या रक्षणासाठी सज्ज असतो.
समाप्त.