अग्निशिला आणि चंद्रवेणीची कहाणी
काळोख्या रात्रीच्या गर्तेत, वैतरणी नदीच्या काठी वसलेल्या, चंद्रपूर नावाच्या नगरीत एक अद्भुत कथा जन्म घेत होती. चंद्रपूर, जिथे आकाशातील तारे जमिनीवर उतरून चांदण्यांची बरसात करत असत. या नगरीचा राजा, वीरभद्र, शूर आणि न्यायप्रिय होता. त्याची पत्नी, राणी चंद्रवेणी, सौंदर्य आणि बुद्धीचा संगम होती. पण त्यांच्या जीवनात एक मोठी खळबळ माजणार होती, याची त्यांना कल्पनाही नव्हती.
चंद्रवेणीला एक अद्भुत शक्ती प्राप्त होती - भविष्य पाहण्याची. एका रात्री, तिने एक भयानक स्वप्न पाहिले. स्वप्नात, अग्निशिला नावाचा एक शक्तिशाली राक्षस चंद्रपूरवर आक्रमण करत होता. अग्निशिला, ज्याच्या श्वासात ज्वालामुखी आणि डोळ्यात मृत्यू होता. चंद्रवेणी घाबरली. तिने राजा वीरभद्राला स्वप्नाबद्दल सांगितले.
वीरभद्राने तात्काळ आपल्या सैनिकांना एकत्र केले. त्याने चंद्रपूरच्या रक्षणासाठी योजना आखायला सुरुवात केली. पण अग्निशिला एक सामान्य राक्षस नव्हता. त्याला पराभूत करण्यासाठी एका विशेष शस्त्राची गरज होती - 'अमृतधारा', जी हिमालयाच्या शिखरावर, देवलोकात लपलेली होती.
अमृतधारा आणण्याची जबाबदारी वीरभद्राने स्वतः स्वीकारली. त्याने आपल्या सर्वात विश्वासू सैनिकांसोबत हिमालयाच्या दिशेने प्रस्थान केले. त्यांचा प्रवास सोपा नव्हता. त्यांना अनेक संकटांचा सामना करावा लागला. घनदाट जंगलं, उंच पर्वत आणि धोकादायक नद्या पार करत ते पुढे सरकत होते.
या प्रवासात, वीरभद्राला एका वृद्ध साध्वीची भेट झाली. साध्वीने त्याला अग्निशिलेच्या जन्माची कहाणी सांगितली. अग्निशिला, पूर्वी एक देव होता. पण आपल्या शक्तीचा दुरुपयोग केल्यामुळे त्याला राक्षसात रूपांतरित व्हावे लागले. साध्वीने वीरभद्राला अग्निशिलेला हरवण्यासाठी एक रहस्य सांगितले - अग्निशिलेचा कमकुवतपणा, त्याची एकाकीपणाची भीती.
वीरभद्र आणि त्याचे सैनिक अखेरीस देवलोकात पोहोचले. तेथे, त्यांनी देवाधिपती इंद्राची भेट घेतली. इंद्राने त्यांना अमृतधारा दिली, पण एका अटीवर. अमृतधारा फक्त त्याच व्यक्तीच्या हातात सुरक्षित राहील, ज्याच्या मनात कोणतीही स्वार्थ भावना नसेल.
इकडे चंद्रपुरात, अग्निशिलेने हल्ला केला. त्याने संपूर्ण शहरात आग लावली. नागरिक भयभीत झाले. राणी चंद्रवेणीने आपल्या जादुई शक्तीने लोकांना वाचवण्याचा प्रयत्न केला, पण अग्निशिलेची शक्ती खूप जास्त होती.
वीरभद्र अमृतधारा घेऊन चंद्रपुरात परतला. त्याने पाहिले, शहर जळत आहे आणि त्याचे नागरिक त्रस्त आहेत. त्याला खूप दुःख झाले. तो त्वरीत अग्निशिलेच्या समोर उभा राहिला.
भयंकर युद्ध सुरू झाले. वीरभद्रने आपल्या तलवारीने अग्निशिलेवर जोरदार हल्ला केला. पण अग्निशिला अधिक शक्तिशाली होता. त्याने वीरभद्राला जखमी केले. वीरभद्र जमिनीवर कोसळला.
अग्निशिला हसत होता. त्याला वाटले, त्याने युद्ध जिंकले. पण त्याच क्षणी, राणी चंद्रवेणी पुढे आली. तिने आपल्या डोळ्यांतील भविष्य पाहण्याच्या शक्तीने अग्निशिलेच्या मनात भीती निर्माण केली. तिने त्याला त्याच्या एकाकीपणाची जाणीव करून दिली.
अग्निशिला कमजोर झाला. त्याची शक्ती कमी झाली. वीरभद्र उठला. त्याने अमृतधारा आपल्या हातात घेतली आणि अग्निशिलेवर फेकली. अमृतधारेच्या स्पर्शाने अग्निशिला शांत झाला. त्याचे रूपांतर पुन्हा एका देवात झाले.
देवतेने वीरभद्र आणि चंद्रवेणीची माफी मागितली. त्याने चंद्रपूरला पुन्हा एकदा सुंदर आणि समृद्ध बनवले. चंद्रवेणी आणि वीरभद्राने मिळून चंद्रपूरवर प्रेम आणि न्यायाने राज्य केले. त्यांची कथा युगानुयुगे लोकांच्या मनात जिवंत राहिली.
परंतु, कथेमध्ये एक अनपेक्षित वळण होते. अग्निशिला देव बनल्यानंतर, त्याने चंद्रवेणीला सांगितले की तिच्या स्वप्नात दाखवलेला अग्निशिला तो नव्हता, तर भविष्यात येणाऱ्या एका मोठ्या संकटाचा संकेत होता. तो म्हणाला, "चंद्रवेणी, तू पाहिलेले स्वप्न हे केवळ एका राक्षसाचे आक्रमण नव्हते, तर ते एका मोठ्या युद्धाची नांदी आहे. दक्षिणेकडील अंधारगड नावाच्या राज्यातून एक शक्तिशाली जादूगार चंद्रपूरवर हल्ला करणार आहे. त्याची जादू इतकी प्रभावी आहे की ती कोणालाही सहज वश करू शकते. त्याच्यापासून तुझ्या नगरीला वाचव."
चंद्रवेणी आणि वीरभद्र चिंतेत पडले. त्यांनी अंधारगडाच्या जादूगाराबद्दल माहिती मिळवण्यास सुरुवात केली. त्यांना समजले की तो जादूगार अमरत्वाच्या शोधात आहे आणि त्यासाठी त्याला चंद्रपूरच्या खाली दडलेल्या एका प्राचीन खजिन्याची गरज आहे. त्या खजिन्यात 'अमृत संजीवनी' नावाचे एक औषध आहे, ज्यामुळे कोणालाही अमरत्व प्राप्त होऊ शकते.
वीरभद्राने आपल्या सैनिकांना अधिक सतर्क केले आणि चंद्रपूरच्या संरक्षणासाठी नवीन योजना आखण्यास सुरुवात केली. चंद्रवेणीने आपल्या भविष्य पाहण्याच्या शक्तीचा उपयोग करून जादूगाराच्या हल्ल्याची वेळ आणि मार्ग शोधण्याचा प्रयत्न केला.
अखेरीस, जादूगाराने चंद्रपूरवर हल्ला केला. त्याने आपल्या जादुई शक्तीने शहरात गोंधळ निर्माण केला. त्याचे सैनिक चंद्रपूरच्या सैनिकांशी लढू लागले. वीरभद्र स्वतः जादूगाराशी लढण्यासाठी पुढे सरसावला.
जादूगाराची जादू खूप शक्तिशाली होती. त्याने वीरभद्राला अनेक वेळा हरवण्याचा प्रयत्न केला, पण वीरभद्राने हार मानली नाही. तो आपल्या प्रजा आणि आपल्या राज्यासाठी शेवटपर्यंत लढत राहिला.
चंद्रवेणीने आपल्या जादुई शक्तीने जादूगाराच्या जादूला निष्प्रभ करण्याचा प्रयत्न केला. तिने आपल्या मंत्रांनी शहराभोवती एक सुरक्षा कवच तयार केले, ज्यामुळे जादूगाराची जादू शहरात प्रवेश करू शकली नाही.
युद्ध अनेक दिवस चालले. अखेरीस, वीरभद्राला समजले की जादूगाराला हरवण्यासाठी त्याच्या जादूच्या स्रोताला नष्ट करणे आवश्यक आहे. त्याला कळले की जादूगाराच्या शक्तीचा स्रोत 'अमृत संजीवनी' आहे, जो चंद्रपूरच्या खाली दडलेला आहे.
वीरभद्राने एका गुप्त मार्गाने खजिन्यात प्रवेश केला आणि 'अमृत संजीवनी' शोधून काढली. त्याने ते औषध नष्ट केले, ज्यामुळे जादूगाराची शक्ती कमी झाली. कमजोर झालेल्या जादूगाराला वीरभद्राने युद्धात हरवले.
चंद्रपूर पुन्हा एकदा सुरक्षित झाले. वीरभद्र आणि चंद्रवेणीने आपल्या प्रजाजनांना आनंदित केले. त्यांनी आपल्या राज्यावर प्रेम आणि न्यायाने राज्य केले. त्यांची कथा युगानुयुगे लोकांच्या मनात स्मरणात राहिली.
या कथेचा शेवट इथेच होत नाही. 'अमृत संजीवनी' नष्ट केल्यामुळे जादूगाराची शक्ती जरी कमी झाली असली, तरी तो पूर्णपणे संपलेला नव्हता. त्याने वीरभद्र आणि चंद्रवेणीवर सूड उगवण्याची शपथ घेतली होती.
काही वर्षांनंतर, चंद्रपुरात एक नवीन संकट आले. शहरात एक रहस्यमय रोग पसरला. लोक आजारी पडू लागले आणि मरू लागले. वीरभद्र आणि चंद्रवेणी चिंतेत पडले. त्यांनी वैद्यांना बोलावून रोगाचे कारण शोधण्याचा प्रयत्न केला, पण त्यांना यश आले नाही.
चंद्रवेणीने आपल्या भविष्य पाहण्याच्या शक्तीचा उपयोग केला आणि तिला समजले की हा रोग जादूगाराने पाठवलेल्या शापामुळे झाला आहे. जादूगाराने चंद्रपूरवर सूड घेण्यासाठी एका नवीन जादुई रोगाचा वापर केला होता.
वीरभद्राने आपल्या सैनिकांना जादूगाराला शोधून काढण्याचा आदेश दिला. त्याच वेळी, चंद्रवेणीने रोगावर उपाय शोधण्यासाठी प्राचीन ग्रंथांचा अभ्यास सुरू केला. तिला समजले की या रोगावर उपाय फक्त 'स्वर्गलोकीच्या जडीबुटी' मध्ये आहे, जी कैलास पर्वतावर मिळते.
वीरभद्राने कैलास पर्वतावर जाण्याचा निर्णय घेतला. त्याने आपल्या काही विश्वासू सैनिकांसोबत कैलासाच्या दिशेने प्रस्थान केले. त्यांचा प्रवास अत्यंत कठीण होता. त्यांना अनेक संकटांचा सामना करावा लागला.
कैलास पर्वतावर पोहोचल्यावर, त्यांना 'स्वर्गलोकीची जडीबुटी' मिळाली. पण ती जडीबुटी एका शक्तिशाली राक्षसाच्या संरक्षणाखाली होती. वीरभद्राने त्या राक्षसाशी युद्ध केले आणि त्याला हरवून जडीबुटी मिळवली.
दरम्यान, चंद्रपुरात जादूगाराने हल्ला केला. त्याने शहरात अराजकता निर्माण केली. राणी चंद्रवेणीने आपल्या जादुई शक्तीने जादूगाराचा प्रतिकार केला, पण जादूगाराची शक्ती खूप जास्त होती.
वीरभद्र जडीबुटी घेऊन चंद्रपुरात परतला. त्याने त्या जडीबुटीने रोगावर उपचार केला, ज्यामुळे शहरातील लोक बरे झाले. वीरभद्राने आणि चंद्रवेणीने मिळून जादूगाराचा पराभव केला आणि त्याला कायमचे चंद्रपूरमधून हाकलून दिले.
चंद्रपूर पुन्हा एकदा सुरक्षित आणि समृद्ध झाले. वीरभद्र आणि चंद्रवेणीने आपल्या प्रजाजनांवर प्रेम आणि न्यायाने राज्य केले. त्यांची कथा पिढ्यानपिढ्या लोकांच्या मनात प्रेरणा देत राहिली. आणि अशाप्रकारे, अग्निशिला आणि चंद्रवेणीची कथा चंद्रपूरच्या इतिहासात अमर झाली.
समाप्त.