काळभैरवाचा अभिशाप: भैरवीगडाची कहाणी
काळोख्या रात्री, भैरवीगडाच्या पायथ्याशी, कुंद वारा वाऱ्याच्या वेगाने झुळू लागला. आकाशात काळे ढग दाटून आले होते, जणू काही भूतकाळात घडलेल्या भयंकर घटनांची साक्ष देत होते. भैरवीगड, एक विशाल किल्ला, एका उंच डोंगरावर स्थित होता. त्याची दगडी बांधणी प्राचीन आणि रहस्यमय होती, आणि त्याच्या भोवती एक भीतीदायक वातावरण पसरलेले होते.
गावातील लोकं सांगतात की, भैरवीगडावर काळभैरवाचा अभिशाप आहे. अनेक वर्षांपूर्वी, गडवाल घराण्याने क्रूरपणे राज्य केले. त्यांनी जनतेवर अत्याचार केले आणि देवांचा अपमान केला. त्यामुळे काळभैरव क्रोधित झाले आणि त्यांनी गडाला शाप दिला की, गडवाल घराण्याचा वारस कधीच सुखी होणार नाही आणि गडावर नेहमी दु:ख आणि मृत्यू वास करतील.
मी, वैदेही, एक तरुण इतिहास संशोधक, या अभिशापाची सत्यता शोधण्यासाठी भैरवीगडावर आले होते. मला जुन्या कथा आणि दंतकथांमध्ये खूप रस होता. मी ऐकले होते की, गडाच्या आत एक गुप्त तळघर आहे, जिथे गडवाल घराण्याचे रहस्य दडलेले आहे.
गावातील एका वृद्ध माणसाने मला गडावर जाण्याचा मार्ग दाखवला. त्याचे नाव होते तात्या. तात्याने मला सांगितले की, गडावर एक भयानक आत्मा फिरतो, जो गडाचे रक्षण करतो आणि कोणालाही आत येऊ देत नाही. पण मी निर्धार केला होता की, मी गडावर जाणार आणि त्या अभिशापाचे रहस्य उघड करणार.
आम्ही दोघे गड चढू लागलो. रस्ता खूप खडतर आणि धोकादायक होता. बाजूला खोल दरी होती आणि वरून मोठे दगड खाली पडण्याची शक्यता होती. जसाजसा आम्ही गडाच्या जवळ पोहोचत होतो, तसतसा वारा आणखी वेगाने वाहू लागला आणि आकाशात विजा चमकू लागल्या.
शेवटी, आम्ही गडाच्या प्रवेशद्वाराजवळ पोहोचलो. प्रवेशद्वार खूप मोठे आणि मजबूत होते, पण ते पूर्णपणे गंजले होते. प्रवेशद्वारावर काळभैरवाची एक मोठी मूर्ती स्थापित केली होती, जी खूप भयानक दिसत होती. तात्या घाबरले आणि त्यांनी मला परत जाण्याचा आग्रह केला. पण मी थांबले नाही. मी प्रवेशद्वार उघडले आणि आम्ही गडाच्या आत प्रवेश केला.
गडाच्या आत, वातावरण खूप शांत आणि भयावह होते. इमारती मोडकळीस आल्या होत्या आणि सगळीकडे धूळ आणि माती पसरलेली होती. आम्ही एका मोठ्या दिवाणखान्यात पोहोचलो. दिवाणखान्यात जुने फर्निचर आणि तुटलेल्या वस्तू पडलेल्या होत्या. भिंतींवर गडवाल घराण्याच्या राजा-महाराजांची चित्रे होती, पण ती चित्रे खूप भयानक दिसत होती. जणू काही ते आम्हाला शाप देत आहेत.
अचानक, आम्हाला एका खोलीतून किंचाळण्याचा आवाज ऐकू आला. आम्ही त्या खोलीकडे गेलो. खोलीत एक जुना आरसा होता, जो पूर्णपणे धूळ आणि मातीने माखलेला होता. मी आरसा साफ केला आणि त्यात पाहिले. आरशात मला एक स्त्री दिसली. ती स्त्री खूप सुंदर होती, पण तिचे डोळे रक्ताने भरलेले होते आणि तिच्या चेहऱ्यावर भीती दिसत होती. ती स्त्री गडवाल घराण्याची राणी होती, जिने आत्महत्या केली होती कारण तिचा पती तिला खूप त्रास देत होता. राणीचा आत्मा अजूनही गडावर भटकत होता आणि तिला मुक्ती हवी होती.
राणीच्या आत्म्याने मला सांगितले की, गडाच्या तळघरात एक शापित खजिना आहे, ज्यामुळे गडावर अभिशाप आहे. जर तो खजिना नष्ट केला, तर गडाला शापातून मुक्ती मिळेल आणि राणीच्या आत्म्याला शांती मिळेल.
आम्ही तळघराचा शोध सुरू केला. तळघर गडाच्या खाली एका गुप्त मार्गाने जोडलेले होते. मार्ग खूप अंधारमय आणि अरुंद होता. आम्हाला अनेक अडचणींचा सामना करावा लागला, पण आम्ही हार मानली नाही. शेवटी, आम्ही तळघरात पोहोचलो.
तळघरात एक मोठा खजिना होता. सोन्या-चांदीचे दागिने, हिरे-माणके आणि अनेक मौल्यवान वस्तू तिथे ठेवलेल्या होत्या. खजिन्याच्या मध्यभागी एक मोठी तलवार होती, जी शापित होती. ती तलवार गडवाल घराण्यातील राजांनी वापरली होती आणि त्यांनी अनेक निष्पाप लोकांची हत्या केली होती. त्या तलवारीमुळेच गडावर अभिशाप होता.
मी ती तलवार उचलली आणि तिला नष्ट करण्याचा निर्णय घेतला. पण जसा मी तलवारीला स्पर्श केला, तसा माझ्या शरीरात एक थंडगार शक्ती संचारली. मला भूतकाळातील घटना दिसू लागल्या. गडवाल घराण्यातील राजांचे अत्याचार, राणीची आत्महत्या आणि काळभैरवाचा क्रोध. मला समजले की, हा अभिशाप किती भयंकर आहे.
मी तलवार जमिनीवर आपटली आणि ती दोन तुकड्यांमध्ये तुटली. त्याच क्षणी, गडावरील वातावरण बदलले. वारा शांत झाला आणि आकाशातील ढग विरघळले. राणीचा आत्मा माझ्यासमोर प्रकट झाला आणि तिने मला धन्यवाद दिले. ती म्हणाली की, मी तिला मुक्ती दिली आणि आता ती शांतपणे स्वर्गात जाऊ शकते.
काळभैरवाचा अभिशाप संपला होता. भैरवीगडाला शांती मिळाली होती. मी आणि तात्या गडावरून खाली उतरलो. गावातील लोकांनी आमचे स्वागत केले आणि आम्हाला धन्यवाद दिले. मी त्या रात्री गावातच थांबले आणि दुसऱ्या दिवशी माझ्या गावी परत गेले.
भैरवीगडाची कहाणी मी कधीच विसरू शकत नाही. त्या गडाने मला शिकवले की, क्रूरता आणि अन्याय कधीच जिंकू शकत नाहीत. शेवटी, सत्याचाच विजय होतो.
**समाप्त**