चंद्रशिला आणि शापित वनराई
दूर पूर्वेकडील, अंधारलेल्या पर्वतांच्या कुशीत वसलेले होते, 'त्र्यंबकपूर'. हे शहर म्हणजे जादू आणि रहस्यांचे अद्भुत मिश्रण. येथील हवा नेहमीच धुक्यात बुडालेली असे, आणि घरांच्या छतांवर लालसर रंगाचे ‘अग्निशिला’ चमकत असत. त्र्यंबकपूरची राणी, चंद्रिका, एक अत्यंत दयाळू आणि शक्तिशाली शासक होती. तिच्याकडे 'चंद्रशिला' होती - एक तेजस्वी, निळ्या रंगाचा हिरा, जो तिच्या राज्याचे रक्षण करत होता.
पण त्र्यंबकपूरच्या पूर्वेला, एक शापित वनराई होती - 'कालवन'. या वनात प्रवेश करणे म्हणजे मृत्यूला आमंत्रण देणे होते, अशी लोकांची धारणा होती. कालवनात भयानक प्राणी आणि दुष्ट आत्म्यांचा वास होता, आणि त्या वनातील हवा विषारी होती, असे म्हटले जाई.
एक दिवस, त्र्यंबकपूरमध्ये एक भयानक संकट आले. चंद्रिका राणीला समजले की, कालवनातील शापित शक्ती 'चंद्रशिला' हिरावून घेण्याचा प्रयत्न करत आहे. जर चंद्रशिला त्यांच्या हाती लागली, तर त्र्यंबकपूर कायमचे अंधारात बुडून जाईल. राणी चंद्रिकाने आपल्या शूर सैनिकांना कालवनात जाण्याचा आदेश दिला, पण कोणीही परत आले नाही.
चंद्रिका राणीने स्वतः कालवनात जाण्याचा निर्णय घेतला. तिने आपल्या हातात चंद्रशिला घेतली आणि एका शक्तिशाली घोड्यावर स्वार होऊन ती कालवनाच्या दिशेने निघाली. तिच्यासोबत तिचा सर्वात विश्वासू सेवक, विक्रम, होता. विक्रम एक शूर आणि लढवय्या होता, ज्याने अनेक युद्धे जिंकली होती.
कालवनात प्रवेश करताच, त्यांना भयाण शांतता जाणवली. झाडे वाळलेली आणि विचित्र दिसत होती. हवेत एक प्रकारचा कुजलेला वास येत होता. अचानक, त्यांच्यासमोर भयानक प्राणी उभे राहिले - 'कालसर्प'. हे सर्प विषारी होते आणि त्यांच्या डोळ्यातून लाल रंगाचे तेज बाहेर पडत होते. विक्रमने आपल्या तलवारीने त्या सर्पांशी लढाई सुरू केली, तर चंद्रिकाने आपल्या जादूचा वापर करून त्यांना दूर करण्याचा प्रयत्न केला.
लढता लढता, ते दोघे कालवनाच्या मध्यभागी पोहोचले. तिथे त्यांनी एक जुनाट मंदिर पाहिला. मंदिराच्या दारावर काळ्या रंगाचे विचित्र चिन्ह होते. चंद्रिका आणि विक्रम मंदिराच्या आत गेले. आतमध्ये एक मोठा यज्ञकुंड होता, आणि त्यामध्ये काळ्या रंगाची आग जळत होती.
यज्ञकुंडाच्या समोर, एक भयानक व्यक्ती उभी होती. ती व्यक्ती म्हणजे 'कालभैरव' - कालवनाचा शापित राजा. कालभैरव अत्यंत शक्तिशाली होता आणि त्याच्या डोळ्यात द्वेष आणि क्रूरता दिसत होती. त्याने चंद्रिकेला चंद्रशिला देण्यास सांगितले, नाहीतर त्र्यंबकपूरचा नाश करण्याची धमकी दिली.
चंद्रिकाने नकार दिला. तिने कालभैरवाशी लढण्याचा निर्णय घेतला. चंद्रिका आणि कालभैरव यांच्यात एक भयंकर युद्ध सुरू झाले. चंद्रिकाने आपल्या जादूचा वापर केला, तर कालभैरवाने आपल्या शापित शक्तींचा. विक्रमनेही कालभैरवाशी लढण्याचा प्रयत्न केला, पण कालभैरवाची शक्ती खूप जास्त होती.
अखेरीस, चंद्रिकाने आपल्या चंद्रशक्तीचा वापर केला. तिने चंद्रशिला आपल्या हातात धरली आणि एक शक्तिशाली मंत्रोच्चार केला. चंद्रशिल मधून एक तेजस्वी प्रकाश बाहेर पडला आणि त्याने कालवनातील अंधार दूर केला. कालभैरवाची शक्ती कमी झाली आणि तो कमजोर झाला.
पण अचानक, विक्रमने चंद्रिकेवर हल्ला केला! चंद्रिकाला धक्का बसला. तिला समजले की, विक्रम हा कालभैरवाचा गुप्तहेर आहे. कालभैरवाने त्याला चंद्रिकेला मारण्यासाठी आणि चंद्रशिला घेण्यासाठी पाठवले होते. विक्रमने चंद्रिकेच्या हातातून चंद्रशिला हिसकावून घेतली आणि कालभैरवाला दिली.
कालभैरवाने चंद्रशिला हातात घेताच, त्याची शक्ती परत आली. तो अधिक शक्तिशाली झाला. त्याने चंद्रिकेला मारण्यासाठी आपल्या शापित तलवारीचा वार केला. पण त्याच क्षणी, एका अज्ञात शक्तीने चंद्रिकेला वाचवले. ती शक्ती म्हणजे 'वनदेवी' - कालवनाची रक्षक. वनदेवीने चंद्रिकेला सांगितले की, कालभैरवाने तिला कैद केले होते आणि तिची शक्ती वापरून कालवनाला शाप दिला होता.
वनदेवीने चंद्रिकेला एक गुप्त मंत्र दिला. त्या मंत्राचा उपयोग करून, चंद्रिका कालभैरवाची शापित शक्ती नष्ट करू शकणार होती. चंद्रिकाने तो मंत्रोच्चार केला आणि चंद्रशिला परत मिळवली. तिने चंद्रशिल मधून निघालेल्या प्रकाशाने कालभैरवाला जाळून भस्म केले.
कालभैरवाच्या मरणाने, कालवनावरील शाप दूर झाला. वाळलेली झाडे परत हिरवी झाली आणि हवेतील विषारी वास नाहीसा झाला. वनदेवी मुक्त झाली आणि तिने चंद्रिकेचे आभार मानले. तिने चंद्रिकेला वचन दिले की, ती आणि तिचे वनचर त्र्यंबकपूरचे रक्षण करतील.
चंद्रिका आणि विक्रम त्र्यंबकपूरला परतले. विक्रमला त्याच्या विश्वासघाताची शिक्षा मिळाली. चंद्रिकाने त्र्यंबकपूरच्या लोकांना कालवनातील घटना सांगितल्या. त्र्यंबकपूरच्या लोकांनी चंद्रिकेचे शौर्य आणि बुद्धीमत्तेचे कौतुक केले. चंद्रिका राणीने त्र्यंबकपूरवर न्याय आणि शांतीने राज्य केले.
आणि अशा प्रकारे, चंद्रशिला आणि राणी चंद्रिकाने शापित वनराई आणि तिच्या दुष्ट राजापासून त्र्यंबकपूरचे रक्षण केले.
समाप्त.