दूर डोंगरांच्या कुशीत वसलेले, इंद्रधनुष्याच्या रंगांनी न्हालेले 'स्वर्णनगरी'. तिथं, अमृता नावाच्या वेलीच्या रक्षणासाठी निवडलेली 'वेलीकन्या' माधवी राहत होती. माधवी, साध्या वेशात, पण डोळ्यात अद्भुत तेज असलेली, सोळा वर्षांची तरुणी. स्वर्णनगरीचे राजे, 'महाराज विक्रमस�...

दूर डोंगरांच्या कुशीत वसलेले, इंद्रधनुष्याच्या रंगांनी नटलेले, कल्पापूर नावाचे एक अद्भुत गाव होते. ह्या गावाची हवा नेहमी जादूई धुंद असायची, कारण इथे सृष्टी आणि जादुई शक्ती एकरूप झाल्या होत्या. कल्पापूरचे लोक 'कालज्ञ' म्हणून ओळखले जात, कारण त्यांना वेळेच्या धाग्या�...

कालचक्राच्या पलीकडे, इंद्रधनुष्याच्या रंगांनी नटलेल्या 'स्वर्णभूमी' नावाच्या जगात, 'अमृतवेली' नावाचे एक पवित्र वृक्ष होते. त्याची पाने सोन्यासारखी चमकत होती आणि त्याच्या फळांमध्ये अमरत्वाचे रहस्य दडलेले होते. या वृक्षाचे रक्षण 'गरुडवंशी' नावाच्या शक्तिशाली योद्...

दूर, क्षितिजा पलीकडे, जिथे इंद्रधनुष्याचे रंग मातीला स्पर्श करतात, तिथे वसलेले होते गंधर्ववन. ह्या वनात, प्रत्येक वृक्ष संगीत गाईचा, प्रत्येक पाखरू अमृताचा घोट पाजी. इथे, 'स्वरा' नावाची एक अप्सरा राहात होती. तिचे केस रात्रीच्या आकाशासारखे काळेभोर होते, आणि डोळे पहाटे...

दूर, नीलगिरी पर्वतांच्या कुशीत वसलेल्या 'स्वर्णभूमी' नावाच्या राज्यात, स्वप्नगंधा नावाची एक अप्सरा राहत होती. तिचे केस मध जसे सोनेरी होते आणि डोळे इंद्रधनुष्याचे रंग धारण करत होते. ती स्वर्गातील अमृतकुंभाची रक्षणकर्ती होती, पण तिचं मन पृथ्वीवरील मानवांच्या जगात र...

सूर्य मावळतीला झुकला होता, आणि 'अग्निगिरी'च्या पर्वतरांगांवर केशरी रंग पसरला होता. ही अग्निगिरी म्हणजे नुसती डोंगररांग नव्हती, तर जिवंत ज्वालामुखींची साखळी होती. मधून मधून धुराचे लोट आकाशात उठायचे, जणू काही देव क्रोधाने फूंकर मारत आहेत. खाली, 'काळभैरवाची खेडी' वसले�...

कदंबवन, स्वर्णिम पर्ण आणि जांभळ्या धुक्याने वेढलेले, हे केवळ एक जंगल नव्हते. ते एक जिवंत, श्वास घेणारे अस्तित्व होते, जिथे प्रत्येक झाड भूतकाळातील कहाण्या कुजबुजत असे आणि प्रत्येक पाखरू भविष्यातील आशा गात असे. या वनात, इंद्रधनुष्याच्या रंगांनी नटलेल्या ‘स्फटिकशिल...

काळोख्या रात्रीच्या गर्तेत बुडालेली धरा नगरी… जिथे श्वासांनाही कर लागतो. सूर्याचा प्रकाश म्हणजे एक स्वप्न, एक दंतकथा. इथे राज्य आहे लोहवंशीयांचं – ज्यांच्या नसानसात क्रौर्य आणि हाव भरलेली आहे. त्यांच्या राक्षसी हातात ‘कालचक्र’ आहे, एक अशी शक्ती जी वेळेला बांधून �...

काळोख्या डोंगरांच्या कुशीत वसलेलं ‘धुळीचं शहर’… जिथे सूर्य मावळला की काळभैरवाचं राज्य सुरू व्हायचं. धुळीच्या शहरात सोन्याहून किमती होती ती ‘जलधारा’. कारण या शहराला वेढलेली होती रखरखीत ‘मृत्युभूमी’… जिथे पाण्याचा थेंब म्हणजे जीवदान! या शहराचा सरदार होता राघोजी�...

दूर एका कल्पनारम्य जगात, ‘अमृतगंगा’ नावाच्या नदीच्या काठी वसलेले होते ‘चंद्रनगरी’. ही नगरी सामान्य नव्हती. इथले आकाश दिवसा निळे असले तरी रात्री हजारो रंगांनी उजळून निघायचे. चंद्रनगरीचे राजे, महाराज ‘विक्रमसिंह’, हे शूर आणि न्यायप्रिय होते. पण त्यांची खरी ओळख होती, ...